ఎప్పుడూ..అదే వాదన..అదే వేదన..
నాలో..నాకు, నా మనసుతో నాకు..
మాయ చేసి బ్రతక లేక,
మనసు విరిగి ఉండలేక,
ప్రేమిస్తానన్న ప్రేయసి లేదు,
ప్రాణమిస్తానన్న స్నేహం లేదు,
రేపు ఏమవుతుందోనన్న క్షోభ లేదు..
నాకై నిలిచే ఏ బంధం లేదు..
కాని అంతరాంతరాలలో
ఏదో ఒక చిన్న ఆశ
అపుడపుడు కవ్విస్తుంది కొంటెగా,
కాంక్ష రేపి,
కన్నీటినే మిగులుస్తుంది రివాజుగా..
అందుకే జగమంత కుటుంబమైనా
నేనెప్పుడూ ఒంటరిగానే ఉన్నా,
మనసెంత విశాలమైనా
మౌన మునిలా నిశ్చలంగా ఉన్నా..
ఏ ఒక్కరికీ చోటివ్వలేకున్నా..
******************
written by ME
at 1:43pm 6.4.2012
No comments:
Post a Comment